ပင္႔ကူမ်ားႏွင္႔ ဘုရားသခင္၏အနီးတြင္႐ွိျခင္း

အဆိပ္ရွိပင္႔ကူမ်ားကို သေဘာက်ႏွစ္သက္သည့္ကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႕ဖူးပါ။ အထူးသျဖင္႔ အိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔သမီးသည္ အိပ္ယာ၀င္ကာနီးတြင္ သူ၏အိပ္ယာနား၌ ပင္႔ကူတစ္ေကာင္ကို ေတြ႕ၿပီး ‘‘အေဖ ... ပင္႔ကူႀကီး’’ ဟု သူေအာ္ဟစ္ ေတာ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္႐ွာေဖြေသာ္လည္း ေျခ႐ွစ္ေခ်ာင္းႏွင္႔ က်ဴးေက်ာ္သူ ပင္႔ကူကို မေတြ႕ပါ။ ‘‘သမီးကို အႏၲရာယ္မျပဳပါဘူး’’ ဟု သူ႔ကို အေသအခ်ာ ေျပာေသာ္လည္း သူလက္မခံပါ။ သူ႔အိပ္ယာ နားတြင္ေနၿပီး ေစာင္႔ၾကည့္ေပးမည္ဟု ေျပာမွ အိပ္ယာ၀င္ရန္ သူသေဘာတူခဲ႔သည္။

သမီးေလး ၿငိမ္သြားေသာအခါ သူ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ ထားရင္း ‘‘အေဖ သမီးကို ခ်စ္တယ္။ သမီးနားမွာ အေဖ ႐ွိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သမီးသိလား၊ ဘုရားသခင္က သမီးကို အေဖနဲ႔ အေမထက္ ပိုခ်စ္တယ္။ ဘုရားသခင္ သမီးရဲ႕အနားမွာ ႐ိွေန တယ္။ သမီးေၾကာက္လန္႔တဲ႔အခါတိုင္း ဘုရားသခင္ဆီ ဆုေတာင္းႏိုင္တယ္’’…

အခြင္႔အေရးမ်ားသို႔ ေျခလွမ္းျခင္း

အျခားသူမ်ားနည္းတူ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ရန္အေရး အေတာ္ ႀကိဳးစားရသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ မၾကာမီက မိမိကိုတြန္းအားေပးမည့္ ေျခလွမ္းေရတြက္စက္ကို ၀ယ္ယူခဲ႔သည္။ ၎သည္ ႐ိုး႐ွင္းေသာစက္ေလးပင္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုစက္ေလး၏တြန္းအားေပးႏိုင္မႈက အံ႔မခန္းျဖစ္သည္။ လွဲေလ်ာင္းေနရာမွ ထရပ္ရမည့္အေရးကို ညည္းတြားေနမည့္အစား ေျခလွမ္းအေရအတြက္ကို အနည္းငယ္တိုးေစမည့္ အခြင္႔အေရးအျဖစ္ ျမင္ေစသည္။ သားသမီးမ်ားကို ေရထခပ္ေပးျခင္း ကဲ႔သို႔ေသာ သာမန္အလုပ္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ ရည္မွန္းထား သည့္ ေျခလွမ္း အေရအတြက္ကို တိုးေစသည့္  အခြင္႔အေရးမ်ား ျဖစ္လာသည္။ ဤစက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ႏွင္႔ တြန္းအားေပးမႈမ်ားကို ေျပာင္းလဲေစခဲ႔သည္။ ယခုတြင္ မည္သည့္အခ်ိန္မဆို အပို ေျခလွမ္းမ်ား ရႏိုင္မည့္အခြင့္ကိုသာ ရွာေဖြမိေတာ႔သည္။

ခရစ္ယာန္အသက္တာသည္ ထိုသေဘာအတိုင္း ျဖစ္သင့္သည္မဟုတ္ပါလားဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ ေကာ ၄း၅ တြင္ ႐ွင္ေပါလု တိုက္တြန္းထားသကဲ့သို႔ ေန႔ရက္တိုင္းတြင္ လူတို႔ကို ခ်စ္ရန္၊ အေစခံရန္ႏွင္႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရန္ အခြင္႔အေရးမ်ားစြာ႐ွိသည္။ သို႔ျငားလည္း…

ကတိမ်ား

ကၽြန္ေတာ္႔သမီးေထြးေလးႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရံဖန္ရံခါ ဆြဲဆိတ္တမ္းကစားၾကသည္။ သူ႔အေပၚထပ္တက္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္မွလိုက္ၿပီး သူ႔ကို ဆြဲဆိတ္သည္။ စည္းကမ္းမွာ သူ႔ကို ျဖည္းျဖည္းေလးသာ ဆိတ္ရပါသည္။ ထို႔ျပင္ သူေလွကားထစ္ေပၚ၌ ႐ွိေနခ်ိန္ တြင္သာ ဆြဲဆိတ္ႏိုင္သည္။ အေပၚထပ္သို႔ေရာက္သြားလွ်င္ ဆိတ္၍မရေတာ႔ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ သူက ကစားလိုစိတ္မ႐ွိျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္မွပါလာလွ်င္ ေလသံမာမာျဖင္႔ ‘‘မဆိတ္ေၾကးေနာ္’’ ဟု ေျပာတတ္သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ‘‘မဆိတ္ပါဘူး။ ... ေဖေဖ ကတိေပးပါတယ္’’ ဟု ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျဖရသည္။

ကတိဆိုသည့္အရာက ဘာမွ မဟုတ္၊ အေရးမပါဟု ထင္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသည့္အတိုင္း ကတိတည္ ေသာအခါ သမီးက ကၽြန္ေတာ္႔သေဘာထားကို နားလည္ သိျမင္လာသည္။ အေျပာႏွင္႔အလုပ္ညီသည္ဟု သူခံစားရ သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔စကားကို သူယံုၾကည္ႏိုင္ေၾကာင္း သူသိ လာသည္။ ထိုသို႔ ကတိတည္ျခင္းက အေသးအမႊားကိစၥ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကတိေပးျခင္း၊ ကတိတည္ျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ျဖင္႔ေျပာရလွ်င္ လူမႈေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး…

အေစခံႏွလံုးသားကို ႀကီးထြားေစျခင္း

ယေန႔ အလုပ္တြင္ အလြန္ပင္ပန္းေသာေန႔ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ဖခင္ေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္ အျခားအလုပ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္စတင္လုပ္ေဆာင္ရပါ ေတာ႔သည္။ မၾကာပါ။ ဇနီးသည္ႏွင္႔ ကေလးမ်ားထံမွ  ၾကားရေသာစကားက ‘‘အေဖ ညေနစာ ဘာစားရမလဲ’’ ‘‘အေဖ ေရေလးခပ္ေပးပါအံုး’’ ‘‘အေဖ ေဘာလံုးအတူကစား ရေအာင္’’ စသည့္  စကားမ်ားျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္သာထိုင္ခ်လိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြင္းစိတ္၌ ဖခင္ေကာင္းျဖစ္ခ်င္ပါေသာ္လည္း၊ မိသားစုလိုအင္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးလ်က္ ေကၽြးေမြးျပဳစုေနရ သည္ဟု မခံစားရပါ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အသင္းေတာ္ရွိွ လူတစ္ဦးကဇနီးသည္ကိုေပးသည့္ ‘‘ေက်းဇူးတင္’’ကတ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရသည္။ ကတ္ထဲ၌ ေရခြက္တစ္ခြက္၊ တဘက္ တစ္ထည္ႏွင္႔ ညစ္ေပေနေသာ ႀကိဳးသိုင္းဖိနပ္တစ္ရံ စသည့္ပံုမ်ားပါရွိသည္။ ေအာက္ေျခ နားတြင္ လု ၂၂း၂၇ မွ ‘‘ငါသည္ သင္တို႔တြင္ လုပ္ေကၽြးေသာသူကဲ႔သို႔ ျဖစ္၏’’ ဟူေသာ စာသားေလးေရးထားသည္။

‘‘လူသားသည္ ေပ်ာက္ေသာသူတုိ႔ကို႐ွာ၍ ကယ္တင္အံ႔ေသာငွာ ႂကြလာ သတည္း’’…